LINA

high wire

* * *

(að), v.

1) to soften, mitigate;

2) to soothe, alleviate (linit harmi mínum); impers., e-u linar, it abates (við átak hans linat þegar sóttinni);

3) l. til, to give way;

4) refl., linast, to be softened, give way (þá linuðust hugir þeirra).

* * *

að, [Dan. lindre; see linr], to soften, mitigate; þat linar saur, Pr. 473.

2. metaph. to alleviate; Guð linaði þeirra eymðir, Stj.:—with dat., lina þvílíkum þunga, Dipl. ii. 14; lina atsókninni, Stj. 604; unit harmi mínum, Karl. 215; lina til, to give way, Fms. vi. 28:—to abate, Bs. ii. 49 (of the wind).

II. impers. it abates; þá er líttat linaði élinu, Fms. xi. 136; við átak hans linar þegar sóttinni, Fb. ii. 145; at nokkut skyldi lina augna-verkinum, Bs. i. 317.

III. reflex. to be softened, give way; þá linuðusk hugir þeirra, Fms. ii. 36, Pr. 471, Rb. 440, Sturl. iii. 19.